تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شور و شوق صد جوانه با من است
یاد دلنشینت ای امید جان
هر کجا روم روانه با من است
ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه ی شبانه با من است
برگ عیش و جام و چنگ اگرچه نیست
رقص و مستی و ترانه با من است
گفتمش مراد من به خنده گفت
لابه از تو و بهانه با من است
گفتمش من آن سمند سرکشم
خنده زد که تازیانه با من است
هر کسش گرفته دامن نیاز
ناز چشمش این میانه با من است
خواب نازت ای پری ز سر پرید
شب خوشت که شب فسانه با من است
به قلم سایه
شعر زیبایی را از هوشنگ ابتهاج انتخاب کرده ای !
ارادتت به شعر ستودنی است !
درود و بدرود !
ترانه از ترانه تا ترانه با ترانه بی بهانه
ترانه حقیقتا ماندگار است..........خوش سلیقه هستی....
جاودان یا ماندگار
مهم نیست
به نظر من توی کلمات وصف نمیشه
اما اگه عشق نبود ترانه حتی سوسو هم نمیزد