داریوش در ۱۵ بهمن سال ۱۳۲۹ خورشیدی در میانه به دنیا آمد. پدرش محمود اقبالی، از ملاکان آذربایجان بود. داریوش دوران کودکی را در میانه، زادگاه پدر و مادرش گذراند. اولین بار در ۹ سالگی در جشنی در مدرسه شهرآرا به روی صحنه رفت. دوران دبیرستان را در دبیرستانهایی همچون دبیرستان فارابی، دبیرستان کرج، دبیرستان رازی دبیرستان سنندج، و دبیرستان آزادگان تهران پارس گذراند و در مراسم هنری به اجرای برنامههای هنری می پرداخت.در ۱۳۴۹ با حسن خیاطباشی آشنا میشود و همین ورود رسمی او به موسیقی حرفهای است. در همین سال او با ترانهٔ به من نگو دوست دارم به شهرت میرسد. لازم به توضیح است که اولین نرانه مستقل او ترانه نبسته پیمان بوده است از علی گزرسز (رها) داریوش در روز ششم شهریور ماه ۱۳۵۳ توسط سازمان امنیت شاهنشاهی دستگیر و مدت ۹ ماه در زندان میماند، در همان روز روزنامه اطلاعات عکسی از او به چاپ میرساند که پلیس مدعی شده بود که او را به جرم مصرف ونگهداری ی مواد مخدر دستگیر کرده است که آن مطلب دروغ محض بود وساواک او را به خاطر اجرای ترانه های سیاسی اش مثل جنگل ، پریا، رهایی و گل گندم به زندان انداخته بود .با سر کار آمدن جمهوری اسلامی، داریوش نیز مانند اکثر خوانندگان پاپ ایرانی آن زمان، از کشور خارج شد و در مهر ماه ۱۳۵۷ (۱۹۷۸) به انگلستان و به شهر برموس نقل مکان کرد و پس از دوسال اقامت در آنجا به دعوت احمد محمودعازم آمریکا شد.در دهه هفتاد خورشیدی ترانهای از داریوش با عنوان به بچههامون چی بگیم با شعر اردلان سرفراز باز دوباره بر سر زبانها افتاد.
داریوش در سالهای اخیر در خارج از ایران فعال بوده و در آمریکا، انگلستان، آلمان، کانادا، و ژاپن کنسرتهایی اجرا کرده است.او که خود مدتها معتاد بود (بنا بر اظهارات خودش)، اعتیاد را ترک کرد و به عنوان فعال ضد اعتیاد نیز فعالیت میکند و از همین رو به همراه جمع دیگری سازمان مرکز بهبودی ایرانیان را تأسیس کرده است. و با کمک شخصی بنام خشایار سایت بهبودی و بهبودی چت را تأسیس کرد سپس بعدها با تأسیس بنیاد آینه و عضویت در عفو بین الملل بر فعالیتهای اجتماعی خود افزود. ترانه ها : داریوش با سبک صدایی خاص و استفاده از مضامینی همچون آزادی، صلح و عشق طرفداران خاص خود را داشته است و دارد.شعرهای ترانههایش از شاعرانی مانند مولوی، حافظ، احمد شاملو، نادر نادرپور، حسین منزوی و سیمین بهبهانی و ترانهسرایانی همچون اردلان سرفراز، شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی است. وی با آهنگسازان بنامی چون جلیل و فرید زلاند، بابک بیات، اسفندیار منفردزاده، واروژان، حسن شماعی زاده و بابک افشار همکاری داشته است.از جمله ماندگارترین آثار داریوش میتوان به ترانههای دستهای تو و چشم من و دوباره میسازمت وطن و "بچه ها" و "خونه" اشاره کرد.کارهای داریوش شامل بیش از ۲۰۰ ترانه در ۲۵ آلبوم است.وی چند سالی است که از جامعه هنری در لوسآنجلس فاصله گرفته است و آثار خود را تنها از طریق شرکت پخش ترانه شخصی خود و نیز اینترنت منتشر میکند. فعالیتهای سیاسی - اجتماعی : داریوش چه در زمان سلطنت محمدرضا شاه پهلوی و چه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به مخالفت با روش زمامداران حاکم بر ایران پرداخت و به همین دلیل به زندان افتاد. وی در زمان حکومت پهلوی قصد خروج از کشور داشت که با آن موافقت نشد. حمله به وی باعث شد تا برای معالجه به وی اجازه خروج داده شود و بنا بر این در زمان انقلاب وی در ایران نبود. پس از آن نیز وی به کشور بازنگشت.وی در طی سالهای غربت همواره از پناهجویان ایرانی حمایت کرده است و در تظاهراتهای حمایت از این افراد فعال بوده است.و نیز با تشکیل بنیادهایی همچون آینه به حمایت از معتادان برخاسته است. اعتیاد : در دهه پنجاه خورشیدی شخصی با حمله به داریوش بر صورت او اسید پاشید و وی مدتی در بیمارستان بستری شد. برای کاهش درد به وی مرفین داده میشد و تکرار این کار باعث شد تا وی گرفتار اعتیاد به مواد مخدر شود. به گفته خود داریوش تا قبل از این ماجرا آشنایی وی با مواد مخدر اندک بوده است.پس از سالها اعتیاد وی سرانجام تصمیم به ترک میگیرد و به کمک متخصصان موفق میشود اعتیاد را ترک کند. اولین برنامه رسمی داریوش بنام آینه در رادیو AFN (میبدی) بود و در سال 2003 با همکاری شخصی بنام خشایار سایت بهبودی را که اولین وب سایت ایرانی برای کمک به معتادان و خانواده ها بود را در سال 2003 راه اندازی کرد و سپس با همکاری دو پزشک بنیادی به نام آینه تأسیس میکند تا به یاری معتادان برود. گفته میشود از زمان تأسیس این بنیاد تاکنون نزدیک به ۴۰ هزار نفر ترک اعتیاد کردهاند.بعد از رادیو وی تصمیم به گسترش کار خود می گیرد و برنامه آینه را در تلویزیون های 24 ساعته ادامه می دهد وی همچنین در همایشها و کنفرانسهای متعدد ترک اعتیاد شرکت کرده است. جوایز و افتخارات : فیلم شناسی : آلبومها : |